Trots op mijn taalmaatje!
We praten over zaken die hem of haar bezig houden. We gaan naar de bibliotheek of andere plekken die van belang kunnen zijn. Je gaat deel uitmaken van hun leven, je krijgt hoe dan ook een band met elkaar, je kunt deuren openen en zo draag je bij aan hun zelfredzaamheid. Je moet wel oppassen dat je de verantwoordelijkheid voor hun leven niet overneemt. Je bent er primair voor het verbeteren van hun taalvaardigheid. Ik zie mijn werk als taalcoach als een middel om hun integratie tot een succes te maken. Daar doe ik het ook voor!
Ik ben hiermee begonnen na mijn pensionering omdat ik als vrijwilliger iets wilde doen voor de minder kansrijken in onze gemeenschap. Dit werk als taalcoach is echt anders dan ik in mijn betaalde werk gewend was. Als taalcoach kom je er pas goed achter hoe moeilijk de Nederlandse taal is. Maar ook: wat hebben wij een gigantische bureaucratie in Nederland. Voor een geboren en getogen Nederlander is dat vaak al een doolhof. Laat staan voor een nieuwkomer met een nog gebrekkige taalbeheersing. Enkele keren per jaar komen we met alle taalcoaches bij elkaar om te bespreken waar we tegen aan lopen. Zaken die met opleiding, werk, financiën enz. van onze taalmaatjes te maken hebben geven we via Welzijn Vught door naar Wegwijs+.
Formeel neem je na een jaar afscheid van je taalmaatje. Maar soms blijf je informeel wel contact houden om op die manier ook af en toe achtervang zijn. Met mijn eerste taalmaatje is dat het geval. Zodoende heb ik hem ook meegemaakt in zijn tocht van inburgeringsopleiding via bijstand naar zijn uiteindelijk vaste werkplek.
Joop Blenkers
