Een warme maandag bij Dagje Thuis: Nou kan ik er de hele week weer tegen!
In het HelvoirThuis bruist het elke maandag van gezelligheid, verbondenheid en betekenis. Hier vindt het initiatief Dagje Thuis plaats: een waardevolle daginvulling voor ouderen die graag anderen ontmoeten en hun mantelzorgers even ontlasten. Een enthousiast team van vrijwilligsters – Ans Veerkamp, Nelleke van der Heijden, Aaltje Spijkers en Wil van Krieken – zorgt samen met coördinator Charlotte Simons van Welzijn Vught voor een warme ontvangst.
“Het is zó mooi om te zien hoe mensen opbloeien,” begint Nelleke. “Even weg uit de dagelijkse zorgen, even lachen, praten, en genieten.” Ans vult aan: “Wat ons raakt, is dat mensen zich hier veilig voelen om ook hun verdriet te delen. Dat vertrouwen is bijzonder.” Aaltje merkt op dat het thema dementie soms ook leeft onder de deelnemers: “De angst om het zelf te krijgen speelt bij sommigen echt mee. Dat maakt onze betrokkenheid des te belangrijker.”
Dementie begrijpen, verbinden vanuit gevoel
Het team verdiept zich actief in het onderwerp. “We hebben onlangs de dementiebril opgehad,” vertelt Nelleke. “Dat was zó indrukwekkend. Het gaf ons echt inzicht in hoe verwarrend en intens dementie kan zijn.” Aaltje voegt toe: “Daarna hebben we samen nagepraat met een borreltje erbij – het was fijn om dat samen te verwerken.” Ze tipt ook het boek Al het blauw van de hemel, over een jong iemand met dementie: “Een aanrader!”
Een dag vol warmte en ontmoeting
Dagje Thuis is bedoeld voor mensen die nog zelfstandig wonen, maar minder makkelijk de deur uitgaan. In het HelvoirThuis genieten ze van koffie, een warme lunch, leuke activiteiten en vooral van elkaars gezelschap. “Er is altijd wel een klik,” zegt Ans. “Soms is er sprake van beginnende dementie, en dan is het fijn dat we weten hoe we daar mee om kunnen gaan – al zijn we geen verzorgsters.”
Vrijwilligers met hart en humor
Op de vraag waar hun motivatie vandaan komt, komen de mooiste antwoorden:
- “Ik had tijd en wist niet wat me te wachten stond, maar nu kan ik het niet meer loslaten. Die verbinding en vriendschap zijn zó waardevol.”
- “Na mijn pensioen wilde ik iets doen. En kletsen? Dat kan ik wel! Een praatje maken, een spelletje doen, een beetje plagen – heerlijk.”
- “Na het overlijden van mijn man zag ik een oproep in het Klaverblad. Het leek me leuk, en het is inmiddels steeds gezelliger geworden!”
Een dag die blijft hangen
“Het mooiste is dat mensen met een glimlach naar huis gaan,” zegt Nelleke. “En dat één keer meedoen vaak leidt tot steeds weer komen,” vult Ans aan. Aaltje sluit af met een ontroerend moment: “We hebben meegemaakt dat iemand tot het laatst toe kwam, bewust afscheid nam van ons allemaal. Dan besef je hoeveel je hebt mogen betekenen.”